donderdag 9 juni 2011

Niet evident.

Het is niet makkelijk om op restaurant een gerecht te vinden waar geen suiker in verwerkt is. Tenzij je naar een etablissement gaat waar ze uitsluitend gezonde voeding klaarmaken, zoals bv. Lombardia. Maar daar ik in een brasserie zit, is mijn keuze beperkt, en uitzonderlijk moeilijk. Ik weet niet in welke mate er suiker in mijn gerecht verwerkt wordt. Ik gok op carpaccio van asperges. Helaas zijn de smakelijke asperges overgoten met een zoete vinaigrette. :-(
Ook voor de meisjes is het niet evident om suikervrij te eten op woensdag. Stella vertelt me dat ze in de klas een chocoladen muntje kreeg van haar juf, als beloning. Het zou leuk zijn mochten de opvoeders deelnemen aan het suikerloos dieet. Naar mijn mening kan je kinderen net zo goed belonen met (gedroogd) fruit of een doosje rozijnen.
Op woensdag gaan de meisjes naar hun vader na school. Ik licht hem in over mijn opzet van het suikervrij eten. Hij is sceptisch. "Is dat wel gezond om kinderen op zo'n jonge leeftijd geen suiker meer te geven?", is zijn antwoord. Ik sta perplex. Zo'n bedenking had ik niet verwacht. Maar blijkbaar zijn wij zo geconditioneerd, dat we ervan overtuigd zijn dat het witte spul noodzakelijk is voor ons welzijn. Door aan te geven dat het enkel gaat om de geraffineerde suiker, en dat er een boel alternatieven op de markt zijn waarmee je etenswaren zoeter kan maken, kan ik hem enigszins "geruststellen". Zijn bezorgdheid van duurdere alternatieven te moeten kopen in gespecialiseerde winkels (lees bio- of natuurwinkel) doet zijn enthousiame wankelen. Dit weekend logeren de meisjes 2 nachten bij hem. Naast de gebruikelijke logeertas, zal ik ook een aantal etenswaren inpakken. Totdat hij overtuigd is van het belang om zonder (geraffineerde) suiker te leven.